++++ประกาศข่าว++++

สวัสดีค่ะ กลับมาเยี่ยมเยียนบล็อกตัวเองหลังจากหายไปปีกว่า เร็วๆนี้จะมาอัพเพิ่มค่ะ 2/09/58

วันอังคารที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2552

Iriya no Sora,UFO no Natsu

ประเทศญี่ปุ่น การดำเนินชีวิตของทุกคนกำลังดำเนินไปอย่างสงบ โดยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วสงครามได้ก่อตัวขึ้นและกำลังดำเนินไปมานานแล้ว


อาริยะ คานะ เด็กสาวนักบินรบรุ่นพิเศษซึ่งได้รับเทคโนโลยีมาจากยานอวกาศมนุษย์ต่างดาวกำลังป่วยหนักและสุขภาพจิตตกต่ำเพราะเธอได้สูญเสียเพื่อนนักบินที่ร่วมรบกันมาไปจนหมด ทำให้เธอหมดหวังและไม่ต้องการที่จะขึ้นบิน ร้อนถึงผู้ดูแลเนื่องจากว่าเหลือเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่สามารถขับเครื่องบินรบรุ่นพิเศษได้และถ้าเธอไม่ขึ้นบิน ญี่ปุ่นก็จะแพ้สงครามไปโดยปริยาย

อาริยะและผู้ดูแลได้ย้ายฐานมาอยู่ฐานทัพอากาศในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง ผู้ดูแลเธอได้ให้อาริยะเข้าโรงเรียนเพื่อต้องการให้เธอได้เจอใครสักคนหรืออะไรบางอย่างที่เธอต้องการจะปกป้องเพื่อให้เธอมีกำลังใจและความมุ่งมั่นที่จะขับเครื่องบินรบอีกครั้ง เพื่อปกป้องสิ่งที่เธอคิดว่าสำคัญหลังจากที่เพื่อนของเธอได้ตายไปในสงครามหมดแล้ว





คืนก่อนวันเปิดเทอมอาริยะได้ไปที่สระว่ายน้ำของโรงเรียนในเวลากลางคืนในขณะเดียวกันที่ อาซาบะ สมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนได้กลับมาจากการสังเกตการฐานทัพอากาศและตั้งใจจะแอบเข้าไปว่ายน้ำในสระ
ของโรงเรียนเพื่อปิดท้ายฤดูร้อน และคืนนั้นทำให้ทั้งสองคนได้พบกันเป็นครั้งแรก






วันต่อมาอาริยะได้เข้ามาสู่โรงเรียนในฐานะนักเรียนใหม่ อาซาบะสังเกตเห็นว่าอาริยะมีอาการผิดปกติหลายอย่าง ทั้งเรื่องความวิตกกังวลและสุขภาพที่ไม่แข็งแรง รวมทั้งยังหายตัวไประหว่างเรียนบ่อยๆ แต่อาซาบะก็ปฏิบัติกับเธอด้วยดีเพราะเขาเองก็รักอาริยะและอาริยะก็รักอาซาบะเหมือนกัน


อาริยะพยายามจะอยู่ใกล้ชิดอาซาบะและขอให้ผู้ดูแลช่วยเคลียร์งานให้เธอสามารถไปโรงเรียนเพื่อไปพบอาซาบะได้ และในขณะที่สงครามกำลังขยายตัวและไม่สามารถปกปิดไว้ได้ต่อไป อาซาบะจึงได้รู้ว่าอาริยะเป็นนักบินรบ และเธอกำลังป่วยนักหนักจนใกล้ตายแต่ว่าเธอก็ยังขึ้นไปขับเครื่องบินรบอยู่ทั้งๆที่อาริยะ ไม่ต้องการจะขับมันอีกแล้ว


อาซาบะตัดสินใจพาอาริยะหนี ระหว่างที่เกิดสงครามขึ้น ทำให้ผู้ดูแลและทหารได้ตามล่าออกหาตัวทั้งคู่ ระหว่างการหลบหนีไปตามเมืองที่เงียบเหงาเพราะสงคราทั้งคู่ต้องเจอปัญหาหลายอย่าง ทั้งที่อยู่และเงินที่เริ่มหมดลงไปทุกที และอาการป่วยทางจิตของอาริยะที่กำเริบจนทำร้ายอาซาบะ และเกิดอาการสูญเสียความทรงจำ อาริยะจำอาซาบะไม่ได้ และเอาแต่พูดว่าจะรอเจออาซาบะทั้งๆที่อาซาบะ อยู่กับเธอตลอดเวลา


อาซาบะถึงแม้จะเจ็บปวดแต่ก็พยายามจะดูแลอาริยะเต็มที่ เขาตั้งใจจะไปหาคุณตาเพื่อขอความช่วยเหลือจึงพาอาริยะเริ่มออกเดินทาง ระหว่างทางอาริยะมักจะถามหาอาซาบะอยู่เสมอ เขาเองไม่รู้จะทำยังไงจึงได้แต่ตามน้ำไปเรื่อย จนกระทั้งไปถึงบ้านคุณตาจึงพบว่าผู้ดูแลอาริยะได้มาถึงก่อนแล้ว


อาซาบะตัดสินใจให้อาริยะกลับเข้าสู่กองทัพเพราะอาการอาริยะทรุดหนักและใกล้ตายเต็มที่ เพื่อให้อาริยะได้รับการดูแลรักษา หลังจากกลับมาบ้านอาซาบะเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องเพราะว่ากำลังอยู่ในช่วงระหว่างสงคราม โรงเรียนได้ปิดชั่วคราว และเขาก็กำลังรอให้ผ่านวันดีเดย์ไป ซึ่งผู้ดูแลบอกว่าวันนั้นจะเป็นวันที่อาริยะขึ้นบินครั้งสุดท้ายถ้าชนะพวกเขาและอาริยะก็รอด แต่ถ้าแพ้ก็ตาย


วันดีเดย์ได้ผ่านพ้นไป ข่าวออกประกาศยุติสงคราม โรงเรียนเปิดเรียนตามปกติ อาซาบะไปโรงเรียนโดยที่อาริยะไม่ได้มาโรงเรียนอีกแล้ว ทุกอย่างสำหรับเขากำลังผ่านพ้นไปโดยอาริยะกำลังจะกลายเป็นความทรงจำส่วนหนึ่ง แต่ทว่าก็มีทหารมาทีโรงเรียน เพื่อมาพาตัวเขาไปพบกับอาริยะอีกครั้ง


พอไปถึงฐานทัพบนเรือรบขนาดใหญ่อาซาบะได้รู้ว่าอาริยะคลั่งไม่ยอมขับเครื่องบิน ผู้ดูแลจึงตามเขามาเพื่อพูดให้อาริยะยอมขับ แต่อาซาบะรู้ถึงความเจ็บปวดของอาริยะและเขาไม่ต้องการจะให้อาริยะทรมานอีก เขาจึงตัดสินใจไม่ทำตามความต้องการของผู้ดูแลและประกาศว่าจะฆ่าทุกคนที่จะให้อาริยะขับเครื่องบิน


ในระหว่างที่อาซาบะกำลังเผชิญหน้ากับทหารที่ปิดล้อมอยู่ อาริยะได้รับรู้ถึงความต้องการของตนเองที่อยากจะปกป้องอาซาบะ เธอจึงตัดสินใจขับเครื่องบินรบอีกครั้ง และครั้งนี้เธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ความต้องการและความสุขที่จะปกป้องอาซาบะ


อาริยะหลังจากที่ตัดสินใจขับเครื่องบินรบอีกครั้ง ฐานทัพอากาศก็ได้ย้ายออกไปจากเมืองไปยังฐานแห่งใหม่ อาซาบะยังคงดำเนินชีวิตเด็กนักเรียนธรรมดาต่อไปและยังมองฟ้าคิดถึงอาริยะที่ขับเครื่องบินรบอยู่เหนือน่านฟ้าที่ไหนสักแห่งด้วยความสุข


***เรื่องนี้สั้นมากแต่ก็ดีแล้วที่สั้นเพราะเราทนรับไม่ไหว เพราะเราเองก็ไม่ชอบดูเรื่องรักๆสักเท่าไรแต่ดูเรื่องนี้แล้วซึ้งเลย เวลาเราดูการ์ตูนแนวยานรบมักจะนึกถึงเพลงมันส์ๆ เนื้อเรื่องบู๊แหลก แต่กับเรื่องนี้เราจะเห็นความรู้สึกของนักบินที่สูญเสียเพื่อนไปในสงครามจนหมด ความสิ้นหวัง อาการบาดเจ็บที่จ้องคร่าชีวิต แต่กระนั้นก็ยังจะทิ้งหน้าที่สำคัญไปไม่ได้


***ได้เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง(อาซาบะ)พยายามจะปกป้องคนที่ตัวเองรัก ถึงแม้อีกฝ่ายจะเสียสติทำร้ายอาซาบะ หรือแม้กระทั้งจำอาซาบะไม่ได้ ลองคิดดูเองแล้วกัน อาซาบะยืนอยู่หน้าอาริยะ แต่อาริยะกลับบอกว่ากำลังรออาซาบะ พออาซาบะถามอริยะว่า “นี่อาริยะฉันเป็นใคร” อาริยะกลับบอกชื่อของเพื่อนอีกคนหนึ่งมาแทน เศร้าไหมล่ะ


***สุดท้ายอาริยะก็ตัดสินใจขับเครื่องบินรบเข้าสู่สงครามอีกครั้งอย่างมีความสุข ทำไมถึงมีความสุขล่ะ ก็เพราะความต้องการอันเต็มเปี่ยมและความมุ่งมั่นที่จะปกป้องคนที่ตัวเองรักไง


***ดูเรื่องนี้ทำให้คิดถึงคุณทหารหาญที่กำลังทำหน้าที่ปกป้องประเทศชาติอยู่ที่ไหนสักแห่ง สู้ๆ เขานะค่ะ ^^

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ27 มกราคม 2552 เวลา 08:27

    ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทความที่นำมาแบ่งปันให้กัน

    ตอบลบ

ฝากข้อความไว้คุยกันเล่นๆนะ กันเจ้าของบล๊อกเหงา ^^